turkmath.org

“Makineler düşünebilir mi?” sorusunu ilk olarak Turing 1950 yılında gündeme getirmiştir. 1959 yılında Samuel makine öğrenimini: “makinelerin programlanmadığı sonuçları öğrenebilme kabiliyeti” şeklinde tanımlamıştır. Esas olarak 1959 yılında makine öğrenimi yapay zekada sayısal öğrenme ve model tanıma çalışmalarından geliştirilen yapay zekanın bir alt dalı olarak ortaya çıkmıştır. 90’lı yıllarda makine öğrenimi ayrı bir alan olarak gelişmeye başlamıştır. Bu gelişmeden sonra denetimli öğrenme (sınıflandırma), yarı-denetimli öğrenme ve denetimsiz öğrenme (kümeleme) gibi alt alanları ortaya çıkmış ve bunların üzerine çok çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Özellikle denetimli öğrenme tıbbi teşhiş verilerinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Literatürde makine öğrenimi istatistiksel yöntemleri, metrik ve benzerlik fonksiyonlarını yoğun olarak kullanmaktadır. Yaygın olarak kullanılan k-Nearest Neighbour, Fuzzy k-Nearest Neighbour, Support Vector Machines, FSSC ve FussCiyer gibi makine öğrenimi metotlarının iyileştirilmesi üzerine yapılan çalışmalar halen önemini korumaktadır. Bu çalışmada, bulanık parametreli bulanık esnek matrislerin makine öğrenimine bir uygulaması verildi.